Les paradoxes de l’art hollandais
Le seizième siècle : A. Moor – Jan van Amstel – Van Heemskerk -Pieter Aertsen.
Le premier âge d’or hollandais
– Le temps de Hals : Charmes de l’imaginaire et prestige de la couleur. La génération de 1590 (les Caravagistes, Seghers). La poésie du réel (van de Velde, van Schooten, Claesz et Heda, van Goyen et Saenredam).
Le portrait individuel et collectif : F.Hals.
– Rembrandt et ses élèves : Rembrandt. Fabritius.
– Le temps de Vermeer : L’appel du rêve (C. van Everdingen, Both, Berchem, Cuyp). Élégance et fantaisie (Mietens, van der Helst, Davidsz de Heem, Coorte). Humour et jeu (van Ostade, Steen). Les grands paysagistes (van de Capelle, Potter, Koninck, van der Neer, S. van Ruysdael, van Everdingen. J. van Ruisdael, Hobbema). Le paysage urbain (de Witte, Berckheyde, van der Heyden, Vermeer). La demeure bourgeoise (Dou, Maes, Metsu, Elinga, Ter Borch, P. de Hooch). Vermeer.
Les années du sommeil : Ruysch. Huysum. van Os. Troost. De Wit. Pinneman. Kruseman. A. Scheffer.
Le second âge d’or : Retour aux sources (Bosboom, Israels, Maris, Weissenbruch, Jongkind).
L’audace retrouvée (Breitner, van Gogh, van Konijnenburg, Toorop, Sluijters).
Piet Mondrian. Les jeunes peintres.
Conclusion.
Genre: ArtThèmes: Peinture